Albisteak

San Joan bezpera, eta eguerdiko hamabiak dira Zestoako (Gipuzkoa) osasun zentroan. Bi mediku egoten dira normalean bertan. Itxaron gela nagusian mugimendu gutxi dago: zain zegoen adineko bikote bat sartu da kontsultetako batean, eta ama-seme batzuk handik bost minutura aldameneko beste kontsultan. Harrerako langileak hizketan ari dira; goiz lasaia dirudi.

Osasun zentroaren albo bateko sarreran, baina, bada mugimendua. Dozena erdi herritar kalean ilara egiten ari dira, eta barruan, astronauta itxurarekin goitik behera ekipatutako erizainak. Guztiz babesturik, zotzak eskuan, sudurrak jomugan. Duela urtebetetik, koronabirusa atzemateko PCR probak egiteko lekua egokitua dute bertan, eta egunero ordu berean deitzen dituzte gaixotasuna izan dezaketen herritarrak. «Hau guztia hasi zenean, argi izan genuen espazio bat beharko genuela osasun zentroan». Pandemia egoera ezarri baino lehen, Naiara Campos zentroko familia medikuak, etorriko zenaz beldur, neurriak hartzea erabaki zuen, eta baita lortu ere. Hala, herria txikia izanik ere, zestoarrek ez dute herritik atera behar PCR probak egiteko, eta, era berean, proba egitera doazen herritarrak ez dira kontsultetakoekin nahasten.

Urte zaila izan da osasun zentroetan, eta are gehiago bertako medikuentzat, lehen lerroan lanean aritu direnentzat. Baina ari dira gutxika nolabaiteko normaltasunera itzultzen, aurrez aurreko kontsultak eta pazienteekin harremanak berrezartzen. Osakidetzan, mediku bakoitzak batez beste 1.500 paziente artatzen ditu Araba, Bizkai eta Gipuzkoan. Horietatik ia gehienak osasun zentrora joaten dira, baina badaude zerbitzua etxean jasotzen dutenak, batik bat mugitzeko edota osasun zentrora iristeko arazoak dituztelako. Herri txikia zein handia, zerbitzua udalerri guztietako herritarrei eskaintzen zaie; hala ere, datuen arabera, txikietan handiagoa da eskaera, herritar asko herrigunetik aldenduta bizi direlako, baserrietan.

Jarraitu irakurtzen Berriaren webgunean.